Les pleurants

Wie heeft het niet ooit ergens aangetroffen?

Niemand heeft een idee hoeveel miljoenen reproducties er precies van het beeld bestaan en overal ter wereld in woonkamers en keukens hangen, of op rommelmarkten te koop liggen – het woord ‘talloos’ is op zijn plaats.
In ieder geval, de bedenker en maker is de wat enigmatische Italiaan Giovanni Bragolin (1911-1981), die in Venetië schilderijtjes produceerde voor toeristen. En daarna wat verdween in de nevelen der tijd en ruimte.

Het huilende kind raakt universeel veel harten – en dat, geloof ik, komt mede doordat het geschilderd is. Een foto zou moeilijker die status bereiken. We kijken naar een schijnbare authenticiteit. Berekend sentiment. Maar wel binnen de status, de verhevenheid en onaantastbaarheid van de eeuwenoude schilderkunst.*

Een foto omzetten in verf. Wat is er daar nu aan? Zie het als een uitdaging. Een ode aan die eeuwenoude schilderkunst. Gelaagdheid geven. Het poseren voor een klik omzetten in het vatten van een blik. Over het verschijnen. Maar ook trompe l’oeil.

Les pleurants is een reeks portretten over min of meer bekende mensen die een (fictief) traantje laten. Maar is het van blijschap of verdriet?

Deze reeks is opgestart in 2018 en loopt tot op de dag van vandaag.

*‘Tranen’, Bernard Dewulf, De Standaard.

Who hasn’t ever found it somewhere?

No one has any idea how many millions of reproductions of the image exist and hang in living rooms and kitchens all over the world, or are for sale at flea markets - the word ‘countless’ is appropriate.
In any case, the creator and maker is the somewhat enigmatic Italian Giovanni Bragolin (1911-1981), who produced paintings in Venice for tourists. And then what disappeared in the mists of time and space.

The crying child universally touches many hearts – and that, I believe, is partly because it is painted. A photo would be more difficult to achieve that status. We look for an apparent authenticity. Calculated sentiment. But within the status, loftiness and inviolability of ancient painting.*

Convert a photo into paint. What’s up with that? See it as a challenge. An ode to that age-old painting. Giving layering. Converting posing for a click into catching a glance. About appearing. But also trompe l’oeil.

Les pleurants is a series of portraits about more or less famous people who shed a (fictional) tear. But is it joy or sorrow?
This series started in 2018 and continues to this day.

*’Tears’, Bernard Dewulf, De Standaard.